Pasa den astelehenean, otsailaren 8an, gaixorik nengoelarik ez nintzen klasera bertaratu; beraz, klasean egindako lana etxean egin nuen, eta entregatzeko bide bakarra bloga denez, hona hemen Tonucciren hitzaldiari buruz hartutako apunteak:
- kutsatuta dagoen mundu batean bizi gara, eta hortik ateratzeko, laguntza behar dugu. Laguntza hori soilik haurrek eman ahal digute.
- Politikariak ikasi behar duten lehenengo gauza da Haur Hezkuntza ez dela gastu bat, baizik eta inbertsio bat. "Cada dolar invertido en la infancia produce 7 dolares" (Tonucci).
- Hezkuntzan bakoitzak bere erantzukizunarekin bete behar du, legeak eta politikariak gure alde jartzea itxaroten dugun bitartean. "Gure haurrak ez dira izango haurrak betirako".
- Eskolak beti hizkuntza guztiak erabiltzeko aukera irekita izan behar du. Dibertsitatea da umeek nahi duten moduan adieraztea errespetatzea.
- "Irakaslea ez da jakinduria, jakinduriaren bitartekaria baizik.
- Hiru urte izan aurretik desberdintasun sozioekonomikoak ez dira nabaritzen, hortik aurrera gutxinaka gehiago nabaritzen doaz.
- Haurrek kapazak dira teoriak esaten ez duena egiteko.
- Zientziak hiltzen duena da haurrek konprometituta ikustea bidezkoa den erantzunarekin. Zergatik ezin dute harria bizirik dagoela esan?
- Erantzun zuzena ateak ixten ditu, beraz irakasleak izan behar du ate asko irekitzeko gaitasuna. Ate horiek galderekin irekitzen dira. Jokoa irekia izan behar da, librea.
- Ebaluazioa ez da neurtzeko tresna izan behar, baizik eta esperientziak irakurtzea. Zerbait ez denean ondo ateratzen lehenengo arduraduna irakaslea da, ez haurra. Ebaluatzea honako esanahia du: ohartzea gertatu denari buruz.
- Irakaslearen jarrera entzutea izan behar da. Hau bakarrik lortu daiteke baldin badakigu haurrek asko dutela esateko.
Apunte hauek aipatuz gero, gonbidatzen dizuet sarrera hau irakurri duzuen guztioi honi buruzko hausnarketa egitera.
Nire ustez haurrek asko dakite eta asko daukate ere irakasteko, eta esperientziei esker ere asko ikasi dezakete. Ez da beharrezko guztia esatea, haiek modu librean jolastu eta ikastea metodo aproposa izango litzateke. Bestalde, ebaluazioari buruz esan beharra daukat, ebaluazioa orain ulertzen dugun moduan ez dela metodo egokia. Haur bakoitzak gaitasun batzuk ditu eta eboluzionatzeko erritmo desberdina; beraz, bata ez da bestea baino gehiago horrengatik. Amaitzeko, hezkuntza eboluzio bat izan behar duela pentsatzen dut, aldaketa garrantzitsu bat.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina